Pazartesi, Ağustos 20, 2007

mutluluk


kafası olmayan bi oyuncağım vardı. sarı plastikten bi vücut... en çok onu severdim...
ben ne zaman istesem ne olmasını istesem o olurdu... sanırım hayalgücüme sonsuz olabilme iznini veren yegane oyuncağım olduğu için en çok onunla oynamayı severdim...

bu karikatür bana o zamanı hatırlattı...
bi de nemruth'un anılarını...
bi gün o da anlatır belki o en güzel tahtayı... :)

2 yorum:

Talisman dedi ki...

Benim de en sevdiğim oyuncağım vücudu olmayan bir kafaydı :))
Keşke küçükken karşılaşsaymışız resmi tamamlardık.

sherlotte holmes dedi ki...

ahahah
süper yaaa
gerçekten de muhteşem olurmuş karşılaşmamız :)