![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPSyX-3NhZQTetWWLsDhRv5CJyrT8XsVbjub3mY8QjgpeIsofG3sGSPtTR4gzT8_z3JqHNVvoBaGJQBj_6BAzXFBs1GrOxhbWfBomJ5xF1So8uMsMW_EuS4Gtq4IgNzGlZfMvSnvT8xge5/s400/adem.gif)
kafası olmayan bi oyuncağım vardı. sarı plastikten bi vücut... en çok onu severdim...
ben ne zaman istesem ne olmasını istesem o olurdu... sanırım hayalgücüme sonsuz olabilme iznini veren yegane oyuncağım olduğu için en çok onunla oynamayı severdim...
bu karikatür bana o zamanı hatırlattı...
bi de nemruth'un anılarını...
bi gün o da anlatır belki o en güzel tahtayı... :)
2 yorum:
Benim de en sevdiğim oyuncağım vücudu olmayan bir kafaydı :))
Keşke küçükken karşılaşsaymışız resmi tamamlardık.
ahahah
süper yaaa
gerçekten de muhteşem olurmuş karşılaşmamız :)
Yorum Gönder